Clica el enlace.
Cuando tenía veinticuatro años era un hombre joven, alto, guapo, simpático, cariñoso… vamos resultón, aunque bastante tímido pero aquel día diecisiete de mayo me rompí la médula a nivel cervical alto y a raíz de aquella rotura seguía siendo un hombre joven, alto, guapo, simpático, cariñoso y resultón aunque bastante tímido pero para moverme necesitaba un ejército y también una silla de ruedas y la sociedad a partir de aquel día solamente veía la silla de ruedas. Aquel hombre se había hecho invisible aunque con el tiempo fue tomando aire ante la vida y poco a poco se fue introduciendo en parte de la sociedad, sin embargo aunque desde aquel día se ha adelantado mucho en el tema de barreras y otras cosas comunes, lo que falta es convencer a buena parte de la sociedad para que integre a una persona que utilice cualquier artículo para poder caminar, trabajar o desplazarse en transporte público, porque aunque se reservan espacios para esa persona la gente sigue sin respetar tal espacio. Desde aquí quiero agradecer al IMPD y a TMB la campaña que han comenzado a hacer para sensibilizar a parte de la sociedad y que vuelva a verme como un hombre alto, simpático, cariñoso y bastante tímido pero un hombre y que cuando suba al transporte público respete las reservas para quien están creadas.
8 comentarios:
Grácias Andrés por tu escrito peró no olvides que los que te conocemos no vemos tu silla. Vemos una gran persona. Virgi
Bonilla Claramunt, Raul
9:38 (hace 1 hora)
para mí
Traducir mensaje
Desactivar para: catalán
Hola Andrés,
muchas gracias por compartir y siempre, siempre, gracias a ti por tu aportación.
Lo comparto con el equipo.
Endevant i força. Una abraçada ben forta
Josep
Hola primo te recuerdo que solo vemos a la gran persona que eres gracias por seguir luchando un abrazo
Beatriz G V
12:27 (hace 21 minutos)
para mí
un abrazo enorme Andrés,
gracias por tu continua lucha
Un aplauso para el hombre resultón.
Esther
Una història personal que es comparteix, és una història social i per tant política i per tant amb capacitat transformadora.
Gràcies, Andrés i endavant en la lluita per una societat més justa. Marga Ximenez
Para mí nunca he visto una silla, siempre veo la gran persona que eres, gracias por seguir luchando, un abrazo
Publicar un comentario